Yanılgı Şiiri - Erhan Balaban

Çocukluğum, gençliğimle kenarından geçtikçe,
Düşlere dalıp dalıp, fark edip bilemeden,
Oyulmuş güldükçe, açılmış eğlendikçe.

Göremeden, tahmin edip hayal dahi edemeden.
Neşelendikçe gamsız, kütleler darılıp yol almış,
Endişeyle bakınca farkına vardım; geç kaldım,

Meğer içimde dağ dağa dipsiz uçurumlar yarmış,
Yok sandım, adım attım, aldandım.
Düşüp düşüp dibine varamadan,

Cömert bir boşlukta kaldım,
Özüne varıp parçalanamadan.
Yeryüzünü kucaklayıp tadamadım.