Yanılgı Şiiri - Murat Tuğci

Kapım çalınıyor
Eski çaldıklarımdan bir kapı
En ahşap olanın kapısı
Sığınmıştım ya bir vakit oraya
Kaldım yıla yıl ekleyip orada
Kaçmıştım bu tahta divana
Sır çekip anılarıma
Kulak verdim tekrardan çalınışa
Yalandır dedim
Kalkmayı istemedim
Kapının ardındaki acı kahkahayı
Bir defa daha iliklerime
Duyurmayı istemedim
Ya gülmezse
Ya sadece gülümserse
Bu kez benim derse
Zorladım ama tutamadım kendimi
Haydi dedim sonunda haydi
Koluna uzattım elimi
Çektim yeni kaderimi
Açamadım ilkin gözlerimi
Kahkaha ya da acı yoktu
Belli ki bu defa oydu
Yavaşça araladım gözlerimi
Sımsıcak yaşlarım elimdeydi
Kollarım saracak bir bedendeydi
Hayal değildi
Bu defasında gülüm bendeydi
Geldi
Usulca divanıma ilişti
Konuşmuyordu
Sadece gülümsüyordu
Ben mi…
Ellerim yok gibiydi
Gözlerim gülümdeydi
Dilimdeyse bir kelime seslenmekteydi
Sen sen bu kez gelen
Özlenmiş bir gülümseyen
Sonmuş bu bakışım
Yanılıp ardıma bakmışım
Döndüğümde
Ardıma bakışıma yanmışım
Yine yanılmışım!