Yanılgı Şiiri - Mahmut Nacar

Hiç kimse ahvâlini sunmayacak sanmışlar
Kitaba sığınanlar yunmayacak sanmışlar

Mehtâbı unutanlar gökleri de unutmuş
Yıldızlar teker teker sönmeyecek sanmışlar

Hüzün bir akşam vakti inmiş yüreklerine
Karanlıklar gündüze dönmeyecek sanmışlar

Susuzluğun ateşi çökmüş damarlarına
Bu yangında hiç kimse kanmayacak sanmışlar

Yüreksiz pehlivanlar peşrev çekip dururken
Bu meydana yiğitler inmeyecek sanmışlar

İsyankâr yüzlerine yağmur yağan sefihler
Bu rahmet ebediyen dinmeyecek sanmışlar

Korkunun köleleri, şecaat mahrumları
Tarih isimlerini anmayacak sanmışlar

Tereddüt kavşağında ihanete düşenler
Vicdanları ateşle yanmayacak sanmışlar

Bu zavallı güruhu yıllarca uyutanlar
Yanılanlar yanıldık sanmayacak sanmışlar