Yanılgı Şiiri - Zeynep Uymur

Yanılgıya yeniliyorum ve yanılgımı yeniliyorum
Önünde eğiliyorum
saçlarım geçiyor gecenin siyahından
ve siyahlığın yanılgısından
saçlarımdan tel tel siyah
saçlarımdan tel tel yanılgı akıyor
siyahın bir kokusu varsa nasıl ki;
yanılgının kokusuna dokunuyorum ellerimle
bir tel kopuyor yanılgılarımdan
ve saçlarımdan düşüyor ebedi ahenk
ayaklarımla eziyorum onu
çiğniyor ve yok ettiğimi sanıyorum
gözlerimden akan kanla kırmızıya dönüştürüyorum
şehvet geçiyor avuçlarımdan
ve sıcaklığın
ve sıcaklığındaki yokluğun
yokluğunun teriyle yıkıyorum bedenimi
Kırmızı; kan
arındığımı sanıyorum
oysa ki sanmak
en büyük mabedi
eskimiş duygularımın
susuyorum artık
tüm eski yazlarda kalan eski yerlerimle
susmaktan vazgeçtiğimde
kaybediyorum bütün güzel yaralarımı çünkü.
sanıyorum ve susuyorum
gülüşünden öptüğümde seni
içindeki ağlamaları duyuyorum gözlerinde
sanıyorum
sözlerin ne büyük çelişki
sözlerin en büyük çelişki
sözlerin kapısı yanılgımın
gören yok, duyan yok, anlayan yok.
her şey gecenin yanılgısında
yanılgı olmasın diye direttiğim huzurunda
sessizliğin içinde patlayan bir ud sesi
deliyor geçmişi
ve getiriyor şimdiyi
yüzümde yorgunluğun en rengi
tenimde en uslanmaz arlanmaz izleri
kocaman bir gövde var içimde taşıdığım
bir kız çocuğunun temiz nefesiyle sallanıyor kökleri
sallanıyor ve direniyor su akışına zamanın
kilitliyorum dışımı, içime geçmesin diye
sızamıyorsun içime
yanılıyorum
su akışında zaman çünkü
su gibi içiyorum
her dokunuşunu duygularının
yanılgıma yenildiğimi anladığımda beyaza dönüşüyorum
kar sarıyor evleri, evlerin içindeki insanları
insanların içindeki bütün renkleri
kar sarıyor gördüklerimi
duyduklarımı, bedenimi, saçlarımdaki karanlığı
siyah olan karanlığa dönüşüyor şimdi.
siyahın kokusu yerini ağır ağır karanlığın ıslak kokusuna bırakıyor
ve bırakıyorum kendimi teslim olur gibi
bırakıyorum ve gidiyorum
yanılgısına yenik kendimden
sadece izlerden oluşmuş bir ruh taşıyorum
ahengi bozulmuş bir yalnızlık taşıyorum
Ey yüce suskunluk sana geliyorum
al beni ve bırakma geri
göz çukurlarıma yerleşmiş hüznü diretiyorum tüm yalanlara
Suskunluğumda gözlerime yerleşmiş hüzün
hüznümde yanılgılarımın ahengi.