Yanılgı Şiiri - Barış Akm

Ne zamandı hatırlayamıyorum
Sen sanıp ellerini tuttuğum
Ömrümün yanılgısı
Hükmümün yazılıp kütüge çakıldığı
Zifiri kalemin idama kırıldığı gün

Bilemezdim, delikanlılık vardı serde
Kimse söylemedi yarın sonbahardı
Rüzgarları ilkbahara benzemezdi
Yağmurları kurşun misali
Kendi içimde kendimle öğrendim
Gün sabahtı, gün akşam oldu kalbime

O son günmüş meğer hayata
Son zarı savurmuşum masaya
Son çiçek sevgili umuduna aşkla
Şimdiler kurşun gibi ağır mı ağır ruhuma
Öyle bir öykü anlatılır sanma
Masal sanır anlamazsın binbir gece

Benden öğüt sana naçizane
Son taşı hiç atma yabana
Bırakma arkadaşım belkilere
Bu sözlerimi tak kulağına küpe
Bir hayal uğruna yaşarken tozpembe
Sonra bir taş ararsın baş ucunda kıbleye