Yanıldın mı? yoksa Hallac

Senin ateş dediğin nedir?
“O “ isterse güle çevirir
Kimini yakar “O”
Kimini serinletir
“O” istediğini evirir
İstediğini çevirir
İstediğini azdırır,
İstediğine yazdırır
İşini bilendir “O”
Bilmez misin?
“O” kimseyle karışmaz
Kimseyle katışmaz
Kimseyle küsmez
Kimseyle barışmaz
Herkesle bir
Herkesle ayrıdır “O”
Herkesle yakın
Herkesle uzaktır
Kimine dost
Kimine tuzaktır
Yaklaştıkça “O’na”
“O” senden uzaklaşır
Bilmez misin?
İstediğiyle mesafe koyar
İstediğiyle mesafeleri kapatır
Tüm renkler onundur
Ama onun rengi yoktur
Sen sensindir
“O” ise “O” dur
O zaman
Senle “O” nasıl bir olur?
O zaman nasıl dersin utanmandan
Ben “O” yum
Sende hiç akıl yok mudur?
“O” her şeyi yaratan bir Halik
Sen ise hiçbir şeye gücü yetmeyen
Zavallı bir mahlûksun
Öyleyse “O” nasıl senle bir olsun
Bilmez misin?
“O’nun “ dengi ve eşi yoktur
En sevdiğiyle bile “O”
Perde arkasından konuşur
Sen ki yanlış yoldasın
Asla “O’nla” bir olmadın
Asla da olamayacaksın
"O'nun varlığı apayrı bir olaydır
Bütün dilleri bilir “O”
Ama “O’nun” dili birdir
Tek bir dili konuşur
“O’nun dili farklıdır
Bizim dillerimizden
Anlayamayız biz
“O’nun” Lügatinden
Bizim anlamamız için
Haber gönderir
Bizim dilimizden
Kendi diliyle konuşursa eğer
Anlamaz kimse” O’nu” herkes mecnuna döner
Ve yanar tutuşur da her şey
Yine kendi karanlığında söner
Her şey “O’nun” etrafında döner
“O” sonsuzluğun kendisi
Her şeyin efendisidir “O”
“Sır mı” sır diye bir şey mi var?
Doğrumu, iki kişinin bildiği sır olmaz” diyorlar?
“Sırrın” sır olabilmesi için
Tek kişinin bilmesi lazım
İki kişinin bilmesi
Sırrın ortandan kalkması demektir
O zaman ki senin ki boşa kürek çekmektir
Sırrı bilmen imkânsız
Hatta imkânsızdan da ötedir
Sırrın sahibi verir mi hiç sırrını
Hiç bilmez mi kendi yarattığı insanı
Ve onun hırsını
Senin sır sandığın gerçeklerin yansıması
Gerçekleri görebilmek için
İnsan gerçeğin sahibini tanımalı
Ve gören gözlerle bakmalı
Herkesin vardır gözü ve sözü
O gözler ki görmek istediğini görür
O sözlerdir ki kimini mevkie
Kimini de zindana götürür
Bazen doğru söylemek insanı kurtarır
Bazen de doğruyu söylemek insanı öldürür
Sen ne kendini bildin nede sahibini
Kendini efendisiyle bir gören köle
Hiç kurtuluşa erer mi, hadi söyle?
Sen deseydin ki ben “O’ndanım”
Seni yaratması anlamıyla doğrudur
Ama senin “Onunla” kendini bir tutman
Bu işte senin sonundur
Merhametiyle affederse seni belki affeder
Sanma ki seni katledenleri de kutlayıp affeder
Kimi affedeceğini “O” iyi bilir
Bilesin ki Katledeceğini de “O”
Kendisi halleder
“O” istediğini kurtuluşa erdirir
İstediğini de mahveder
İşini en iyi bilendir “O”