Yanıldım Şiiri - İlyas Gültekin

Yanıldım emin olduğum herşeyden.
Mesela gitmez dediklerimin simasını bile unuttum.
Olur dediklerim olmazken,olmaz dediklerim dikenli telden bir duvar gibi önümde bitiverdi.
Yanlışlardan kaçmaya çalışırken, doğru sandığım yanlışların bataklığına saplandım.
Geriye dönecek mecalim yokken, ilerleyebilmem içinde bi hedefim yok artık.
Hani diyorum bi dal uzatan olsa, nefes almak kolaylaşsa, çıksam saplandığım bataklıktan, Dal elimde kalırda yanılırım diye Elimi uzatacak umut bırakmadım kendimde.
Yoruldummm...
Yanılmanın boğazıma şarkılarda yerleştirdiği yumruğu, dokunsalar ağlamanın mümkün olduğu o histen yoruldum..
Hani sorsalar, anlatmam gereken okadar çok şey varki ,hangi birinden başlasam diye düşünürken ,yeniden yaşıyor anlatamadan yutuyor cümleleri susuyorum..
Susmakta fayda etmedi hiç bir zaman, Ben sustukça yüreğimin isyan çığlıkları arttı, hepsini bir göz yaşında biriktirdim..
Biriktirdimde.... düşmesin diye çok çabaladım.
Cünkü ben O alıştığım acılarımla mutluyum. Mutluluğu benden aldınız da.. Almam gereken bi kaç nefes kaldı bari onlara dokunmayın,
Hadi bu seferde yanılayım onlarıda benden alında hepinizden kurtulayımm...