Yanıldığımı Anladım Şiiri - Emine Yavuz 2

Birer yağmur damlasıydık her birimiz
Yeryüzüne inmek için
Bulutlardan sıyrılarak boşlukta süzülen
Ve her biri ayrı yerlere savrulan.
Ben yeryüzüne indiğimde
Bir akarsuyla kucaklaştım
Bu yüzden de kendimi şanslı saydım.
Günler günleri kovalarken
Can ciğer dostlar kazandım,
Onlardan hiç ayrılmam sandım.
Derken;
İlerlemeye başladık hedefimize
Kucaklaşacaktık okyanusun mavilikleri ile.
Garip bir duyguya kapıldım bir an da.
Ara sıra duvarlara çarpa çarpa,
Dostum dediklerimi itekledim bir kenara,
Yol almaya başladım en ön saflarda.
Sonunda ulaştım hedefime
Attım kendimi okyanusun maviliklerine.
Bundan böyle her şey yalan
Bir benim dedim gerçek olan.
Ne kadar zaman geçti saymadım,
Sıcak bir günün sabahında
Yanıldığımı anladım.
Bir hafiflik oluştu sanki bedenimde
Yükselmeye başladım yavaş yavaş gökyüzüne.
Ne olur dedim ne olur
Biraz daha kalayım yeryüzünde,
Dostlarımla bile vedalaşmadım daha.
Bunu söyledikten sonra
Yüreğim döndü yangın yerine,
Onları nasıl terk ettiğim
Geldi gözlerimin önüne.
Şimdi dile getirdiğim bu bahane niye?
23.01. 2015