Yanık yürek Şiiri - Dağlar Özügüç

Sevda eylül gibidir
İstemeden kırar insanları
Yakar yapraklarını dallarını
Bir bilsen eylülün günahlarını
O zaman belki anlarsın
Sararan yanık yüreklerin ahını

Seven kalbin gözü kördür
Sevgiliyi hayal edip durur
Çok pişerse gönül gözüyle de görür
Mutluluk nedense her yüreğe uymaz
Hasret mekanında topal olur
Yalpalar ağır aksak yürür
Fazla mesafe alamaz muhitinde avunur

Acılar evcimendir hep hanende kalır
Defterden silsen bile gitmez
Yanlızlık ise körkütük sağır
Ne kadar haykırsan duymaz
Gönül işleri her daim böyledir
Çırpınmaların kuş kanadında kalır
Fakirlik teneşirdeki cansız bedendir
Onu kimse istemez ancak mezarcılar alır

Hele bak şu dünyanın işine
Ne zor şeymiş bu sevmek
Baktıkça doyamazsın
Dokunmaya da kıyamazsın
Ama o azrail gibidir mübarek
En umulmadık mutlu bir anında
Gelir senin gönül haneni söker alır

Sevda iklimine dikkat et
Bugün varsan yarın yoksun
Güvene gönül hafızana
Hele ortalık biraz durulsun
O zaman gerçeği görürsün
Gün olur desteğini aldığın
Herkesi bir anda unutursun