Yaşarken ben çok büyüktü... Bu aşk denen kör bıçak...
Ve bir gün gıcırdatarak kendini biçti...
İki yürekte de...
Geriye sadece göyaşı bıraktı...
O da şaşırdı bu kadar acıyla nasıl sevildiğine...
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Her satır birbirinden anlamlı..
Ne kadar 'büyük 'de olsa… Bir kalp bazen aşkı barındıramaz…
Sığmaz bir kalbe bazen bir aşk… Tıpkı bir kalpten 'daima' kocaman bir aşk olmayacağı gibi...
Sn:Yılmaz efendim şiiriniz bana Tahirle Zühre meselesini hatırlattı birden...
yine muhteşem çalışmalarınızdan bir tanesi daha antolojimde,saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta