Yaşarken ben çok büyüktü... Bu aşk denen kör bıçak...
Ve bir gün gıcırdatarak kendini biçti...
İki yürekte de...
Geriye sadece göyaşı bıraktı...
O da şaşırdı bu kadar acıyla nasıl sevildiğine...
Sevgilim yalan söylersem sana
Kopsun ve mahrum kalsın dilim
Seni seviyorum demek bahtiyarlığından
Sevgilim yalan yazarsam sana
Kurusun ve mahrum kalsın elim
Devamını Oku
Kopsun ve mahrum kalsın dilim
Seni seviyorum demek bahtiyarlığından
Sevgilim yalan yazarsam sana
Kurusun ve mahrum kalsın elim
Her satır birbirinden anlamlı..
Ne kadar 'büyük 'de olsa… Bir kalp bazen aşkı barındıramaz…
Sığmaz bir kalbe bazen bir aşk… Tıpkı bir kalpten 'daima' kocaman bir aşk olmayacağı gibi...
Sn:Yılmaz efendim şiiriniz bana Tahirle Zühre meselesini hatırlattı birden...
yine muhteşem çalışmalarınızdan bir tanesi daha antolojimde,saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta