Yanık Şiir Şiiri - Dursun Özden 3

yanık şiir

ve kutay şavkında gök gürledi, mavi su kızılca güneşi öptü
gökkuşağı şemsiyesi kalkan oldu, can oldu, üstüme çöktü

ve sarı sıcaktı, başdüşman bereketli incirlik ovasına tünedi
kınalı kar-kanlı kar oldu, bin çiçekli binboğa dağları kanadı

ah!.. zalimdi vicdanı satan, önce can ile canan, yoktu vatan
sonra gömütlükte-toprağın altında günahsız, kefensiz yatan

ah ki ah! çileli, kanayan türküler pek acı; yanık müzik, acıların
şifası, ilk acil ilacı; çocukları ve çiçekleri birer biner öldürdüler

umudu-sevdayı, gece ayı çalan, bildik hırsızlar iş başında o an
çalınan notalar, sesli-nefesli-aletli çalgılar, rüzgar kesen kalkan
rüzgarın gözüne kaçan toz zerreleri-yaşam belirtisi yitik zaman

en yüce değer emek, hak ya da çıkara bak-sınıf savaşı cepheyi saran
sabırsız cehalet-kaba yaşam terazisi; bir elinde kılıç-bir elinde vicdan

oysa, o sürü kalabalık-kabalık, karanlığı çağırır her an
yanıtı yoktu, karşılıksız sorulardı, sırdaş her dokunuş
cahil cesaretiydi, duygusuz, sevgisiz, yapay ve yalan
ardından tin tin yürüyen gölgeleri, korkulu-karabasan

ey!.. mazlum delikan, bu cesaret bulaşıcı
korkma-sönme-yılma ve kanma, o yalan
her söz, her çığlık-yanık şiir; harmandalı
zeybek-halay-horon, çanakkale destan.

dursun özden