Yanık Kokusu Şiiri - Aslı Demirel

Gidiyorsun ya
Üzülme
Ay/akta oluşum benimle

Ne diyorum ben yaa

Üzülseydin
Döner bir ardına bakardın
Anıları yakalayıp
Dikkatlice tartardın
Gidişi değil gelişi son yapardın

Doğru ama
Bir giden olur her zaman
Bir de peşi sıra b/akan

Keşke hiç gelmeseydin
Gelipte içime su serpmeseydin
Keşke hiç sevdiğini söylemeseydin de
Beni benden etmeseydin

Şimdi gidişinle
Gözyaşlarım söndürdü yangınımı
Geriye kalan
Avuçlarımda
Kötü bir yanık kokusu

Yokluğun güz gibi geldi
Sararırken yürek yeşilim
Yok etti bakışlarımın izini
Benimle olansa
Gözümde ki terkediliş
Buğusu

Ve şimdi gidişin
Savurup attı aşka inanışımı
Ardında bıraktığın ben
Ve duru yalnızlığımın
Üzerimde eğrelti duruşu

Artık sana güle güle
Ben de rezil olmadan ele güne
Çaresizlikle bütünleşip
Bir kenara çekilip
Yanayım terkedilişime

Ama yine de
Terkedilişe inat
Ayaktayım halâ
Sadece yüreğimde
Yangın yeri
Silemem ki izlerini...

(28 11 2006)