Yanık Gönül Şiiri - Cağlar Akarsu

Askin atesinde yansa da ruhun,
Nar olsa, [O] sevgilinin elinden,
Bu yol ne kadar ince dokun mus,
Halatlar son noktasinda gerilmis,
Keman gibi üzerinde oynamak,
Zor ve hassas, olsa da,
Bir gün vakitlerin, geldigini duyarsan,
Bi care, kalinca beklersin saatlerce,
Zaman bir hüsran olup, içinde büyürse,
Sen ise ozamanda hicligin anlamini,
Dört duvarla kapli bir mahsende,
Karanlik topraklarin, soguk dokusunu,
için deki bu nar yanarken, anlarsin,
Gözyaslarin, bir sel olsa, seni götürse,
Tüm kapilar, birbir yüzüne kapanirken,
Her sey mantiginda anlamini yitirirken,
Geriye dönüp bakma imkanin bir gün olmaz!
Vakitler artik sana' cok gec 'diyecekse,
Trenler son düdüklerini çalarken,
O vakit, vagonlarda insanlar,
Dolarak, son yolculuga dogru giderken,
Düsüncelerinin icinde bir tek sen kalmissindir,
Ne kadar, yakici olsa da; hayatta her sey,
Zaman ve mekan sartlarinin degistigini görerek,
Terazilerin tüm kefeleri pas tutsa,
Sen kalirsan, dirhemler icinde en son,
Ölcmek icin ne kadar gec bile olsa,
Seher vakti gün yeniden baslarken,

Kan ve nur, ikinci bir dogum un sancisini ceker,

Etten ve kemikten bir beden icinde,
Vagonlarda sikismis kalmis, kimligin,
Sana geride hicbir sey birakmiyacaktir,
Tüm ocaklarin atesinde, yanip- kavrularak,
Dünya mekanindan gelip de, gecerken,
icindeki ates hic sönmeyecektir,
[O] huzura ulasmaksa, hep maksatin,
Inancin atesi sende hic bitmeyecektir.