Yanık Bir Ten Olurdu Bakışlarında Yaşama ...

Sızının mahrem kesitlerinde sıcacık hüzünler biçerdik biz aşka
Vakitlerin upuzun kumsallarında yürürdü ıslak yürekli bir kadın
Ellerinde mayıs çiçekleri asi bir edayla gülümserken vakitler hüzündü
Yorgun imbatında günün, o derinlerde cansız bir bedene hayat verirdi
Kalem söz arar iken aşka, ürkünç bir yaşamın tuşlarındaki sevda olurdu

Derinlik kendi içinde vakur bir dil sürçmesiydi, harf özneden ayrılırdı