Yanık Bir Geceyarısı Kokusu Sindi Yüreğe

yangınlara düşmüş yıldızların korunda titriyor hayat
yavaşça eriyor alevlerin ortasında dans eden ruh
suratlarda patlıyor nihayetsiz sıcakların kavuran yosmalığı
yankılanıyor ıstakoz ağıtları
canhıraş feryatlarla kulaklarımda
kaynayan yokluğu salıyor gece
bir kez daha
ve daima
sorgusuz üzerime

boş avuntuların dışına taşan
sahte sevinçlerde sürünüyor masumiyet
içime işleyen bir sensizlik şarkısında
vuruyor dalgalar
hoyratça kıyılarıma

rimeli akmış bir fahişenin elinden
kayıyor yaşam
her gün bitiminde

koyuyor gece kendini insafsız
yıkılan inadında sarhoş saatlerin
yalpalayarak arşınlanıyor ıssız kaldırımlar
yine bir başına

eğreti öykülerin
anlaşılmaz kahramanının
son sözünde dolanır aşk
cesedimin üzerine basıp da geçer zaman
zalim çekiciliğiyle

ey yalnızlık!
yeter artık!
gündüzümü kirletme!

yara almış yüreğimin
tam ortasında akıyor karanlık
puslu dakikalar
gece
yine yanıyor hücrelerimde
yine tutsak boşluğa bedenim
ve seyrediyor yine
her an…hep gece

08.08.2006