Yanığım Şiiri - Zübeyir Yiğit

Bir güneş getireyim istedim
Sen varken güneşe ne gerek var dedim
Güneşe değersin diye düşündüm
Kaç yılın karanlığına bir son vermek istedim
Aksın içime aydınlığın ılık nefesi,
Girsin gönlüme ılgıt ılgıt,
Gözüm ışıkla tanışsın
Gönlüm ısınsın diye düşledim
Elimin yanacağını bilemedim
El yangısı nedir yürek yangısı yanında dedim
Yanıldım
Artık ellerim seni tutamamakta, yanık
Kaymaktasın ellerimin arasından
Ne güneş aydınlatıyor
Ne yürek aydınlanıyor
Çaldığım güneşin günahı ne büyükmüş Allah’ım
Şimdi hem yalnızım
Hem yanığım