Yani canımın içi, Şiiri - Salim Kabasakal

Yani canımın içi,
Sensizlik bu,
ucu siyah bir kabus
Değişim yaşıyor, sonbahırın deli hüznü
Ve yaşamın son soluğu,
ölüm suretsiz
Savurdu rüzgar, sayıklamalı geceyi,
Kuklanın ipini geren yıldız, kısır döngü
Yaşamın utangaç bakışı, soyunmuş aşk şehri
Terk ediyor kirli yatağın fahişesi

Yani canımın içi,
Savurmuş hayalleri, çıplak göğsüme
Bir avuç hayal, ve buysa aşk
Dolaşır kül kokan bekleyiş
Buysa köz köz olmuş yürek, bırak gitsin
Kirli anılarda batık bir sandal

Yani canımın içi,
Papatya renginde soyunmuş
gecede tenin,
Dövülmüş kahkahalar demir soğukluğunda
Geride isimsiz şehirlerin yorgun caddeleri
Bir yığın umut, omuzlarımda ağır bir yük,
Dizlerimde ışığa uzayan yol

Yani canımın içi,
Sınırları olmayan gizemli bir dünya
Maviye çalan renginde öylece,
Buysa köz köz olmuş yürek, bırak gitsin
Kirli anılarda batık bir sandal