Gittiğin gün nasıl derin bir sızı oldu içimde bilemezsin,
Birşey düğümlendi boğazımda,
Çığlık atmaya çalıştım,
Çıkmadı sesim.
Karabasanlar bastı geceleri,
Uyuyor muydum, uykusuz muydum,
Anlayamadım.
Sonra çok hayalperest oldum sen gidince,
Dönüşüne dair hayaller kurdum.
Mumlar yaktım içimde,
Gidişine dair çok komplolar kurdum beynimde.
En çok inandığım, (inanmak için kendimi kandırdığım)
Gitmediğindi..
Sadece sessizleştiğin, döneceğindi..
Belki diye başlayan cümlelerimin sayısı artar oldu gittikçe..
Belki döner,
Belki yine mutlu oluruz..
Sanki beraberken çok mutluymuşuz gibi..
Sonra tek tek içimdeki mumlar sönmeye başladı,
Dilimde hiç dinlemediğim şarkılar eşliğinde,
Bir dalgınlıktır dolanır oldu etrafımda.
Gözlerim dalıyor uzaklara,
Seni görüyorum, gördüğümü sanıyorum,
İrkiliyorum..
Bakıyorum Yoksun..!
Tek tek yok olmaya başlıyor umut kırıntılarım da.
Anlıyorum ki Yoksun!
Gitmişsin.
Dönmeyceksin...
Yani Bitmişim, Yani Gitmişin..
Kayıt Tarihi : 28.3.2012 09:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)