Yani Şiiri - Ahmet Kaytancı

Yani öylesine susamıştım ki sana
İçmek istemiştim kana kana
Tam kavuştum derken ummana
Damlalar uzakta kaldı

Yani öylesine duymak istemiştim ki seni
Hep hayal ederek dünü
Bu gün bin defa öldürdün beni
Sözlerim dudakta kaldı

Yani öylesine arzulamıştım ki seni
Belki senden öte sesini
Çöle döndürdün gül bahçesini
Gönül tuzakta kaldı

Yani öylesine beklemiştim ki seni
Çok istedim gelmeni
Özledim gülüm gülümsemeni
Gözlerim sokakta kaldı

Yani öylesine hasret kalmıştım ki sana
Bin can verirdim bir damlana
Sen bir ab-ı hayattın,
Gülüm ne oldu sana?
Aklım ayakta kaldı

Yani öylesine özlemiştim ki seni
Su gibi, hava gibi
Yokluğun içimde ateşti
Varlığın ya hayaldi ya düştü
Sancılar saplandı çoğu geceler
Bağrımın derinliklerine
Ha geldi ha gelecek diye umut ederken
umutlar ırakta kaldı

Yani, yani, yani öylesine sevmiştim ki seni
Mecnun gibi, Kerem gibi
Derdin tam ciğerime oturdu
Verem gibi
Dermanım; oflarda, ahlarda vahlarda kaldı.