Yangınlardayım Şiiri - Sedat Yıldırım

Bana kaç çocuk var diye sormayın.
Zaten yaralıyım beni yormayın.
Ne olur derdimle yanlız bırakın.
Başım öne eğik,yangınlardayım.

Evlat sevgisini görüp tatmadım.
Yavrum diye sevip sarıp yatmadım.
Doktorlardan çare sorup aradım.
Evlat hasretiyle yangınlardayım.

O nasıl bir duygu bilemedim ki.
Basıpta bağrıma sevemedim ki.
Elinden tutupta gidemedim ki.
Susuz çöller gibi yangınlardayım.

Ellerde gördükçe içim sızlıyor.
Yüreğimde gizli yaram kanıyor.
Benim gibi olan beni anlıyor.
Meyvesiz bağlarda yangınlardayım.

Bir tek ümidim var o da Allah’ım.
Dualara dönsün acı feryadım.
Gizli köşelerde ben hep ağladım.
Yavru hasretiyle yangınlardayım.

Sedat’ım bilirim çare Allah’ta.
Güneşim sönüyor artık batmakta.
Dostlar acıyarak bana bakmakta.
Yanan yüreğimle yangınlardayım.