Yangınlardayım Şiiri - İsmail Özdoğan

Yine hüzün çöktü yüreğime, acımasızca vuruyor en değerlime,
Yana yana döndüm kor alevlere, Ey Sevgili, ruhu yaralıya,
Hiç mi şeker şerbetin yok, hep mi sızılar yüreğime,
Sevenden sevilene, bilemediği güzellikler mi, seçip gönderdiklerin,

Gecenin karanlığında baş başa kaldığımızda, Sen hoşnut, ben mutlu,
Kimse bilmedi sevgimizi, görmedi aşkımızı yalvaran gecenin karanlıklarında,
Lütufların avuçlarımı yaktı, gönlümü yaraladı,
Kevser’inin başında bana da yer varmı Sultanım,

Nasılda aciz kelimeler Senin bana, benimde Sana sevgimi anlatmaya,
Hiç çekilir mi bu sızılar, Senden gelmese Sultanım,
Dilim dolaştı, takatim kalmadı artık, boş verdim acılarıma,
Ben acı gördüm, azap gördüm, Sen ise kalbini ferah feza eyle dedin verdiklerinle,

Ben bilmedim, bilemedim Sultanım, acılarımın aslında cennet bahçesi olduğunu,
Cennetlere çektikçe beni, asıldım pervasızca, saygısızca şu hayallere,
Ben üzüldüm, Sen darıldın Sultanım, olmadı bu hem de hiç olmadı,
Hayat mürekkebim tükendi, artık geleyim mi Sultanım, Vuslata beş kala,