Yangınlar Yakar Şiiri - Mehmet Ay 2

Bilinmez haldeyim, halim bir haber,
Ayrıldık aklımda, kalanlar yakar.!
Tebessüm ettigin, yüzden kalanlar,
Gözümde hasretin, bakanlar yakar.!

Ahenkte kalmadı, bulğu perişan,
Toprağın suyunda, dolğu perişan,
Gül bahşesi, bülbül olğu perişan,
Aşkın harmanın da, olanlar yakar.!

Çocuksu yüregim, hallerim yaman,
Hasretim çoğaldı, geçende zaman,
Rüyalar karardı, toz pembe olan,
Hevesim sendeydi, duranlar yakar.!

Avunmak tadında, günüm olmuyor,
Bir yıldız doğanda, gecem durmuyor,
Aklımda kalanlar, yürek kanıyor,
Ruhumda yangılar, solanlar yakar.!

Muhabbetin bana, suyum dengiydi,
Sohbetin sözünde, ruhta fahriydi,
Yüzüm de Baharlar, kışın aksiydi,
Aynalar göstermez, olğular yakar.!

Zaafım buydu ki, senden ayrılmak,
Noksanım itiraf, budur yanılmak,
Umudum böyle, senden kopamamak,
Ruhumdan ayrılan, salgılar yakar.!

Saadetim tükendi, sensiz çağımda
Ocağım karardı, közsüz olanda,
Miadı membahım, kara duranda,
Can-kafesim darda, yangınlar yakar.!

13.07.25 / Saat 18,53
MİADI (Mehmet AY)