yangınlar besledim kalbimde
körükle gelene halılar serdim alevden
yaktım önüme geleni
rüzgarı sırdaş ettim nefesime aldım sağıma
odunu kül,camı kum ettim
tenlere dokundum seveyim diye
kaçtılar izim kaldı yüzlerde
be har be alev ne zalimsin sen sevginde
kıvılcımken sustuklarına saysınlar diye
ettiğin revamı zümrelere
yaktım yakıyorum yakacağım
dozunda uzatmayıp elimi tutmak isteyeni
alevimden gözleri kamaşıp sefaya düşeni
köz görmedikçe karşımda
dönüp ardımı gitmeyeceğim
be har be alev ne zalimsin sen şivende
geldiğini sessizce duyurursun ince ince
lakin gidişin nahoş muhteşem
zerre yaşam bırakmazsın külünde bile…
dört büyük elementten biriysem
toprak izin verir canını yaksamda misafirliğime
hava yardım eder yön tayin etmeme
bir su kaldı oda mertlikle kıyas eder dikilir karşıma
mert gelene canımı vermem demem
teslim olurum nerde çıkarsa karşıma
00:44
29/10/2006
Kayıt Tarihi : 29.10.2006 01:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!