Yangınla yandık Şiiri - Erkan Saltan

Yangınla yandık.

Kanar gök kubbe kızıl, kor; ormanı ovası,
Hali nedir sincabın kaçtı mı kaplumbağa.
Nerde ceylanın yurdu hani kuşun yuvası,
Kaldımı börtü böcek ateş düşünce dağa.

Duydunmu hayvanatı yalvardı beni kurtar,
Feryatlar kulakları, tırnaklar toprak yırtar,
Kızılca kıyametten kim kurtulur kim artar,
Nasıl karşı koysunlar ani gelen tuzağa.

Biçilmez pahasını anlayan herkes yandı,
Rengarenk bir tabiat cıvıl cıvıl ses yandı,
Umut hayal gelecek ciğerler nefes yandı,
Sevgiyle sarılanlar kıyamazken yaprağa.

Ormanda ladin porsuk ardıç sedirle göknar
Toprağın bağrındaysa incir üzüm ayva nar,
Yüreğim gibi her yer kanarcasına yanar,
O cennetten görüntü gitti yüz yıl uzağa.

Ağaç orman sakinler yandı yoklar öldüler,
O yemyeşil cennetler küle dönen çöldüler,
Allahtan armağanken fazla mı görüldüler,
Ruhsuz bir görüntüye büründü şimdi doğa.

Olmuştu gördüğünü yutan heyula devler,
Yakarak akıyordu gözü dönmüş alevler,
Yakalandı çarçabuk tutuştu köyler evler,
Şimdi gerçek manada ateş düştü ocağa.

Senelerle kurulan dünyayı kim yıkarsa,
Acımadan hunharca kim bilerek yakarsa,
Felaketin altında bir garaz bir kast varsa,
Yapana kar kalmasın yanıp düşsün toprağa.

05.08.2021