Yangının Külleri Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Kimi sabırla yandığında öğrenir hakikati,
Kimi yanılgıyla…
Ve herkes bir yangının küllerini taşır;
Kimi vazgeçemediklerinin,
Kimi dönüp bakmadıklarının.

Geceye düşen gölgeler gibi,
İçimizde bir iz, bir sızı kalır.
Bazen bir ismin hatırasıdır bu,
Bazen unutulmuş bir söz,
Ya da hiç yaşanmamış bir ihtimal.

Yollar tükenir, ama ateş sönmez,
İçimizde savrulan közlerle yürürüz.
Kimimiz alevden bir dilek döker,
Kimimiz küllerle mühürlenir.

Ve biliriz,
Her yangın bir gün diner,
Ama dindiği yerde
Bir kalp,
Bir düş,
Ve bir suskunluk kalır…