Yangının Alevi Şiiri - Ayşe Gönül

Tüketilmiş sözleri gül dalına serperdik birlikte,
Sevdanın yaşanmamışlıktan arıtılmış küllerini.
Sen sustukça......
Yangın yüreğimize yeniden doğar,
Ben konuştukça.....
İmgelerin dansı başlardı simsiyah gecelerde.
Yenilenmiş gamların üzgün tonlarını arardık mavi denizlerde.
Duruşumuz aşk.
Bakışımız gönüllere inmek.
İncinmiş sözlerin miatlarıyla çalardık eski zaman sevdalarının kapısını.
Bir yangının alevi büyürdü avuçlarımızda
Vuslatı düşündüğümüz vakitlerin akşamı erken olurdu.
Ve O vuslat içimizde olduğu gibi
Birgün....
Günümüze de doğacak biliyorum…

Ayşe Gönül