Güneşin ellerinde gördüm geceyi
Saatlerden gecen martılar vardı limanda
Mavi kadar yalnızlığımla konuşuyordum
Sen gidiyordun.
Sayabildiğim inciler gözlerimdeydi artık
Fırtınalar geziniyordu içimde
Üşütken hatıralar aşkı vuruyordu sızlayan yanıma...
Gidiyordun eylüle gidiyordun
Kahretsin ki ağlamayı unutmuştum.
Ücra köşelerden sensiz dönüyordum, serde yiğitlikle, bir yelkenli hüznüyle.
Ne ayrılıklar vardı arkamda
Ne sararmış eylüller paylamıştı beni, hüzünden yana
Ne mor renkten yapraklarım vardı yollarımda
Ama hiçbiri o ayak izlerin kadar koymamıştı
Yakmamıştı içimi
Ve işte sen gidiyordun
Güneşin ellerinden gece düşüyordu kalbime
Kayıt Tarihi : 10.9.2008 15:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!