Yangın Yeri Yüreğim Şiiri - İrem Aslan

Yıllar oldu hüznüm eskidi,
Toprak çürüttü yasımı ,ceset gibi,
Yerine sevinçleri kucakladım
Bir çocuğun gülümsemesini
Aşk gibi,sevda gibi,

Ve sen ...
Hayâl kırıklıklarımla düştün ,gönül gözümden
Ellerimde çiçekler vardı ,unuttum .
Pembe gülüşlerimden ,gri bulutlara savruldum.
Gittin ,o gidişine de ,isim koymalıydım,
Buldum !
Gün batımıydı kayboluşların ,gece gibi...
Simsiyah oluşların ,zifiri karanlıklarda ,
Gölge gibi...
Peşime düşerdi,hava aydınlık bembeyazken...
Tutup kırmızıyı bırakıp ,kahveyi sevmiştim
O güzel gözlerinden ya...deli gözlerinden...

Dönüp baktım şimdi 2021 ve kış...
Hiç bu kadar buz olmamışı kalbim
Vücud ısısını bir normale döndüremezken,
“-Sus “dedi .Yangın yeri yüreğim,
Şiir okur gibi ,yüksek sesle,ekledi ;
“-Kavruldum hasretlerle ben ,
Bir de sen ,başlama şimdi de,
Unuttum de ,ben unuttum !
Zaman ,su serpecek ,aslı bu !
Tozu ,isi kalacak belki ama,
Duman bile tütmeyecek ocağında,
Hiç merak etme!.”

Hiç merak etmedim kalbimi bildiğimden...