YANGıN YERİ Ankara

_________________________

Nasıl yanmasın şehir,
Bir isyan bayrağı açmışken kaldırımlar
Tutunacak dalı yokken sokakların, geceye
İnim inim inliyorsa caddeler sessizlikten
Nasıl yanmasın şehir! ...

Oysa tek umutgahımdı Ankara!
Biz onla sarmaş dolaş gecelerde,
Ve milyon ümitle uyanıp he sabah,
Bir telaşın gölgesinden gülümseyen sevdalar
Sevda ki; çaresiz
Şimdi beni de şehri de teneşir paklar.
Nasıl yanmasın şehir,
Nasıl isyan etmesin kaldırımlar…

Yanardağ misali kızgın şimdi toprak,
Bir okyanus gibi derin yalnızlığımız.
Kavuşunca gözlerim ansızın mateme
Dile düşer güftesi; namahrem şarkılarımız.
Daha bir mahzun bakıyor sokak lambaları,
Daha bir ağır şimdi sanki kaldırımlar.
Anıların dibi tutmuş aşikar.
Ve kavlini yitirmiş geceyle gündüz,
Dengesini kaybetmiş yanan şehir,
Şimdi Tunalı Caddesi
Her vakte yukardan bakar…

Nasıl yanmasın şehir!
İstila etmişken umutsuzluk caddeleri,
Bir hüzzam şarkısı bestelemişse Kızılay,
Ve dili tutulmuşsa Anafartalar’ın,
Konuşmaz olmuşsa, Kurtuluş, Cebeci…
Nasıl yanmasın şehir…

Yalnızlığımın tek refakatçisiydi oysa Ankara!
Şimdi ayrı kaldık;
Azabın koynunda yanıyor şehir,
Ve ben tek tabanca…

21 Ocak 2008 Pazartesi / 22:10
_____SEVDAZAN____®