Yangın Yeri Şiiri - Şükran Atasay

Her yangın küle döner sonra
O kadar çok o kadar çok soğur ki
Hissetmezsin üşüdüğünü;
Öyleyim.
Bir gülün dikeni gibi
Canıma batan şarkılar var
Uzun uzun anlatamadığım bir hikaye
Hiç dinleyemediğim bir masal
Hep çok az duyduğum, çok az söylediğim bir adın var ad’ımsız
Unutmamak için duvarlara kazıdığım tarihler
Yüzüme çarpışıp duruyorlar
Ellerimde biriktirdiğim kelimeler çöp
Anlam yitiyor
Bir zamanlar kaçtığım yangın yeri
Bana bugün bir mektup gönderdi
“Hiç gitmedin ki”
Ben
hiç
gitmedim.
Oracıkta yandım.
Ama “ölüm yok, ölünmüyor”
Ses’siz harflerle yazıyorum artık
Eskisi gibi değil
Ne büyüyor ne küçülüyorum, “çocukluk” geçti
Ama ben onun peşinden koşuyorum bazen
Bazen büyümek istiyorum
sen gibi bir çocuğa
sarılabilmek için.
...

(8 Kasım 2015)