Yangın Yeri Şiiri - Adem Öztürk

Yandıkça pişersin,yandıkca kaybolur buğusu gozlerinin
Kaburgaların parçalanır çarptikca yureğin
Bir suçun hem tanığı hem zanlısı olarak yanarsın
Yanmak lazım gelir pişerken aşkın ızdırabında
Yumuşacık bir tebessümün ardına çıldırmış yangınları saklarsın
Dönüm dönüm ormanlar yanar yureğinde korkarsın
Korkarsın da bir tebessüme gömersin acılarını kimse bilmez
Yaşamak ne zordur halbuki, hergun cayar cayar yaşarsın.