Yangın Yeri Şiiri - Hacer Kaya

Tanımadığımız bedenlere aşk deyip sarılmışız onca zaman.. Onca zaman sarılmışız,bize ait olmayan kalbi taşıyan bedenlere. Tutmuşuz hissiz,soğuk,nasırlı ellerinden Daha önce defalarca öpülmüş gözlerinden öpmüşüz.. Ah gözler! Sana bakarken, Seni görmeyen gözlerin bebeklerinde büyütmüşüz umutları.. Kokusuyla rüyalara dalmışız, Onlarca bedende kalan o kokuyu cennet kokusuna eş bulmuşuz. Gökyüzü gibi parlak saçlarında yıldızlar kaydırmışız, Bulutsuz havalarda,yağmur indirmişiz gözlerimizden. Yok yere.. Hiç yere.. Boş yere.. Çiçekler açmış gülüşüyle, Sonra kışları getirmiş gidişiyle. Karlar yağmış, Kardelen misali; yedi kat derinden bir umut ki yaşama tutunmak için mücadele vermişiz. Duygularımızı terk edilmiş bir evin yıkık dökük camları gibi talan etmişiz. Yanıp yanıp kül olmuş bedenlerimiz Tek birşey sağlam kalmış küllenen bedenlerde Yürek.. Buz olmuş zamanla Buz olan yüreklerin üzerine kaynar sular döküvermişler yine Tuz buz olmuş,çatlamış,kırılmış,dağılmış,can çekişen bir yürek Ama.. ama hala atıyor.