Yangın Yeri Şiiri - Mustafa Kemal ŞEN

Geçiyordum uğradım,
Bindiğim gemim vardı, o yandı…
Birden bastım Ayağım yandı,
En fazla ellerim yandı
Daha da fazla dilim yandı
Nem varsa yandı
Birkaç fotoğrafı vardı maziden
İşte onlar yandı
Aklım vardı, hatırlayacak,
Yandı, yandı, yandı…
Güldüm, yüzüm yandı
Gördüm, gözlerim yandı
Göründüm gözleri yandı!
Ağlayınca hepten yandı…
Yandı… Kemiklerime kadar
Huzurum yandı, ruhum yandı
Han’ım yandı, evim yandı, barkım yandı
Yurdum yandı alev alev
Benle birlikte gemim yandı
Kaçışanlar yandı,
Duranlar yandı
Bir de ben yandı
Bir ben dayandı
O da en başta yandı
Siyaha boyandı
Siyah da yandı
Beyaza dayandı
Tüm renkler yandı
Yeşil yandı, mavi yandı, sarı yandı

Neler neler yandı,
Nasılsın diye sordular
“İyyim” dedim içim yandı.
Hayatım yandı misal
Yandırdığı gibi visal
Kitaplarım yandı
Defterlerim için için yandı
Her şey yandı da tamam
Sigaram niçin yandı

Öptüğüm yanaklar yandı
Dudağım ondan sonra yandı