Yangın Yeri Şiiri - Erdal Ebem

Bir yanardağ kadar hareketli yüreğim,
İliklerime kadar kudurmuşum, patlamak üzereyim.
Aşkının benliğimi nedenli yok ettiğini
Ve içimde taşıdığım kor ateşi bir sen görebilirsin.
Demirden bir teneşire uzanmış gibi tüm hislerim
Son mektup okunuyor sanki kulaklarıma.
Körpe duyguların masum insanı olmuşum,
Yok oluşumu izliyorum.

Varlığın gözlerime geliyor, düşünüyorum,
Anlamsız cümle kurmaktan çekiniyorum karşında,
Seni anlatmalı ki her şey..
Hissedebileyim yüreğinin içinde var olan sıcaklığı,
Sende biliyorsun tüm çabam senin olmak adına,
Duyguların izafi izlerinde saklanmayı bırak,
Gecenin izbe karanlığında nereye kadar duracaksın.
Uzaklarda yaşlanmaya bir son ver.
Benim ol artık

Gel seninle aşkın masum çizgisinde buluşalım,
Gem vurma duygularına can suyunu sal toprağa
İstem dışı depreşen duyguların esaretinde
Yüreğine hüzün yaşatma.
Son pişmanlığın fayda vermeyeceğini pekala biliyorsun
Peri masallarındaki şatolardan uzaklaş,
Aslına dön, sevdana dön, yok olup gideceksin sevemeden.
Karşında eriyip biten dağları görmüyor musun?
Niyedir ispatsız bu kötü düşünceler,
Beklide çığlıklarımın yankısı kulaklarına gelmiyordur,
Bu yüzden mi? İnanmıyorsun.

Bu tutku ne vatan sevgisine benzer, ne evlat, ne ana, ne baba,
Anlamsız gitgeller kurcalar kafanı ardı sıra
Haz başka bir şey,
Kıpraşan duygular ışığında mutluluğu görebilmek
Zaman yanıltıcı olsa da, mutlu olabilmek,
İşte hayat anlık mutluluktan ibaret,
Yakalamak adına koş çekinme.
Darağacında asılı dururken gülemezsin,
Yer yüzünde gezerken gül…