Yangın Yeri Şiiri - Özlem Orun

Dünya sustu
Hayat gömüldü karanlığa
Kabir azabı başladı
Bitmez gelen sürgünün kollarında
Sarsıldı, silkindi nice zaman ardında
Önce beden sonra yürek döndü yaşama
Günebakan döndü
Gün sandı yüzünü
Daldı kayboldu yeşil sularında
Çağlayanlarca coştu sarı köpüklerinde
Pamuk esinti dolaştı tende
Nefes nefeste can buldu
Sarıldı kaldı acısına aldırmaksızın alevlerine
Yak! Yak ey alev!
Alev! Alev...
Yakan alev...
Yakan alev söndü kayboldu...