Kaç kere yazdım artık yazı yazılmaz diye.
Bu nasıl bir işkence?
Ana uzatıyor yavrusunu elleriyle, emperyalizmin temsilcilerine.
Kayboluyor karanlıklar, karanlıkların içinde.
Tutunuyor uçağın tekerine,
Kanadın bir yerinde,
Kanatlanıp uçacağını zannediyor insan denen yaratık.
Bir yağmur damlası gibi çakılıyor yere.
Nasıl dağılıyorsa yağmur damlası,
Toz toprağın içinde.
Darmadağın oluyor insan denen yaratık.
Medeniyetin geldiği son nokta.
Konuşuyor alçak,
"Ülkesini savunmayanların ülkesini, bizim askerlerimiz mi savunacak"
Bir diğeri,
Bir diğeri,
Ve diğerleri,
Kalkınmış ileri demokrasi ülkeleri,
İnsan diyor,
Adalet diyor,
Hak diyor.
Yangın, yakarak yakmaya devam ediyor.
Sebahattin KömürlüKayıt Tarihi : 30.9.2021 00:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!