Yangın Var Şiiri - Dinmez Er

Harap bir bahçe içinde
Virane bir ev
Hava buz gibi nasıl bir soğuk
Göğüs cebimde buruşuk banknotlar
İlk kitabımın getirisi
Öylesine ısıtıyor ki içimi
Ciğerlerime işlemiyor kutup ayazı
Bir vitrinden bakıyorum kendime
O ne! Kamburum yok olmuş
Ayaklarımda bir hafiflik
Gururla yürüyorum başım dik
Dudaklarımda neşeli bir ıslık
Viran hanın yolundayım
Beynimin mutfağında yeşeren fikirler,
Yeni dizeler…

Sokağın ardındayım
Sokağın başı evim
O ev, en güzel viran ev benim evim
Nuh-u Nebi’den kalmış olsa da
Nazilli basmasından perdelerim
Duvarlarına yazdığım şiirlerim
Raflarında yana devrilmiş kitaplarım
Doksan artı doksanlı dünya güzellerinden
daha güzel alımlı, akıllı kitaplarım

O ne! Siren sesleri doluyor kulaklarıma
Ürküten bir dansın dansçıları
Fosforlu turuncu şeritleri
Kırmızı kasklı itfaiye erleri
Yontma taş devri ejderleri
Modern çağın su topları bombardımanda
Kış gecesinin kutup ayazında
Ağustos geceleri sıcaklığı
Cehennem alevleri
Gözünü aç, kapa kül olur anında
Nazilli basmasından allı güllü perdelerim
Benim virane güzel evim
Yanıyor, yangın var dostlar
Ey ahali yanan benim fakirhanem
Nuh-u Nebi’den kalma viranem yanıyor
Ham meyve fikirlerim olgunlaşmadan
Fikirler, düşüncelerim gün ışığı görmeden yok olacak
Varım yoğum kitaplarım dünya hazineleri
Kurtaralım onları yalvarırım
Onlar benim yaşama sebebim tek servetim
Mabedim, ibadetim, kederim, sevincim
Yanmasınlar, kitaplar yakılmasın!
Dinmez ER / Çeşme /13.08.2009 /