Yangin Var Şiiri - Tayfun Kaplan

Aşk aradın yarım asır,
O isyancı ruhunu,
Yorulmuş beden taşır.
Kendini arayan adam;
Anlamadı bak seni,
Ne bir hanim ne de Avrupa`lı madam.

Okumuş keleklerin dünyanın felekleri,
Karar verdi hakkinda,
Yapacaklar seni idam.

Sonsuzluğa giderken o kavgalı yolunda,
Feleklerin vurduğu paslı zincir kolunda.
Zulümcüler çok dedin, esarete yok dedin;
Bir tek suçun var ise doğruya doğru dedin.

Karanlığı arttıran esirlik perde perde,
Bu sonsuz mücadele, hani yoldaşın nerde,
O sahte dostlar ise hem sağında solunda.

Bu hayvanat bahçesinde hakka inanmak da var,
Ne akıl ne bilgisayar yanan hayali anlar.
Bin senelik hayalin seni bir hiçe bağlar,
Hayallerin bitince senin için kim ağlar?

Yarım asır bir bahar,
Kar erir olur buhar.
Buharlaşan ruhunda,
Sönmeyen bir yangın var.
O yangın ki ilimin ötesinde,
Ölmeyecek dost arar.

T Kaplan