YANGIN (Savaş karşıtı şiirler 4)

Yıl iki bin üç, aylardan nisan,
Ne su, ne petrol;
Irak’tan akan gözyaşı ve kan.
Zavallı Irak, kurtlar sofrasında yalnız,
Başyemek olmuş, paylaşılmayı bekler gariban,

Yangın var şimdi Irak’ta,
Aynı kuyuda çoluk çocuk, ana baba,
Yanıyor benzin gibi, yedi sülale, tüm akraba...
Ben insanım evet dün,
Beddua okumuştum Allah’ım,
Bağdat’ı tutmuş olsa da Halepçedeki ahım,
Fark etmiyor bu gün,
Saddam haksız ya da haklı,
Petrol değil ki, yanan Irak halkı...

Sarmış yangın Necef’i, Basra’yı,
Kerkük’ü, Musul’u, Kerbela’yı…
Az rastlanır bu büyülükteki yangının eşine.
Dayanamıyoruz biz uzakta iken bile ateşine!

Ha bire yakıyor Bay Başçavuş Bush,
Demeden yaşlı-genç, çoluk-çocuk,
Özgürlük ve demokrasi meşalesi niyetine!
Yanıyor kadın, kız; gelin, dul, hamile, nine...
.Ne bulursa kuyuya fırlatıyor: köprü, saray, ev, medrese,
Küfrede ede tarihine, sanatına, medeniyetine...

Pentagon, Saddam’dan da beter,
Duysa da Dünyadaki yalvarışı, haykırışı,
Duymuyor yüreklerimizdeki isyanı...
Ateşe atıyor sivil, asker!
‘’ Birleşmiş İtfaiye Teşkilatı ‘’da
Bu yangında kalmış devre dışı...
Ve sanki mezbaha,
Yalnız morg sanki hastaneler,
Yaralılarla kaynıyor, cesetlerle mahşer mahşer,
İşleyen tek alet kalmış hastanede: o da neşter...

Sarmış üstelik tüm Mezopotamya’yı açlık,
Bir damla su, bulamazken içmeye masum halk,
Nasıl söndürsün bu yangını,
Dünyadan tecrit edilmiş zavallı Irak.

Dövünse,
Çırpınsa,
Hatta canlı canlı kalkan da olsa;
Ayaklansa tüm insanlık!
Ürkmüyor,
Kalkmıyor
Irak’a çöken Amerika kadar büyük haksızlık...

Yangın var
Benzin, fueloil, gazyağı değil Irak'ta yanan,
Tek Irak mı?
Yalnız insanlık mı?
Irak’ta alevler arasında kalan.