Yangın Şarkısı
Yeşil doğmuşuz biz
bu yanlış bahçeye,
fakat bir otlubağa misali siğilleşmiş benekli çalılıkta,
usulca sokulur koruyucumuz kötü niyetle,
sağlamlaştırır tuzağını
ki aşağı taşır erkek geyiği, horozu, alabalığı, ta ki en adiller
aldatılıp dökülmüş kanda sendeleyene dek.
Her şeyin çarpık çalıştığı O’nun keskin kokulu gübreliğinde
taşımaya değer bazı melek-şekilleri yontmak
tüm görevimiz şimdi
ki ekşi göğümüzle örtülmüş çamuru yok etmek için
kurnaz avın her bir parlak eylemimizin ardını
çamura bulamasını
hiçbir dürüst araştırma ortaya çıkaramazdı
Yolun hat sonu boyunca sıkıca sarıldığımız
yabani otların saplarını savurdu tatlı tuzlar;
kızıl güneşle kavrulmuş bizler, kaldırdık damarların
yaralayan bağlarında eziyet görmüş değirmi çakmaktaşını;
cesur aşk, düşleme
böylesi şiddetli bir alazın sadakatini, fakat gel,
yaslan yarama; yanarak, yanarak.
(1956)
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 7.5.2016 15:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Firesong by Sylvia Plath Born green we were to this flawed garden, but in speckled thickets, warted as a toad, spitefully skulks our warden, fixing his snare which hauls down buck, cock, trout, till all most fair is tricked to falter in spilt blood. Now our whole task's to hack some angel-shape worth wearing from his crabbed midden where all's wrought so awry that no straight inquiring could unlock shrewd catch silting our each bright act back to unmade mud cloaked by sour sky. Sweet salts warped stem of weeds we tackle towards way's rank ending; scorched by red sun we heft globed flint, racked in veins' barbed bindings; brave love, dream not of staunching such strict flame, but come, lean to my wound; burn on, burn on. (1956)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!