yangından acı duyarım
yok oluşu anlarım
bazı şeylerin tükenişini...
güzellik ölüm dramı yaşarken
kiminin yalnız şehvet gelir aklına
nedense yangın denince!
ben yangınlar olmasın derken
onlar söndürmek anlar
ateşini bilinçaltı şehvetin!
insancıllık kösnül içiçe
aynı yolda mı yürür?
bu farkı anladığında...
gel konuşalım kanatmadan sözcükleri
soğumayan yüreklerle insan insana
saygıya selâm verip sevgiyi öldürmeden..!
Cumali Cumalioğlu
11.05.2008-15:55
Kayıt Tarihi : 11.5.2008 16:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Uzun zamandır yazmakta olduğum bir internet sitesindeki sayfama saldırgan sözlerle sataşmayı sürdüren bir bayan vardı. Kim olduğunu bilmediğim bu kişi tüm iyiniyetime karşılık tacizlerini sürdürmeye devam edince: 'Sürtünmeden ateş çıkar! Amacının ne olduğunu bilmediğim birine; boş beleş yere harcayacak tek sözcüğüm yok! Lütfen yangınınızı başka yerlerde çıkartınız! ' diye yazdım. O da 'evet yangınım var metropolde sizin gibisi kalmayinca, size musallat oldum' gibi sitemkâr laflar etti. Ben de yukarıdaki şiirimsi ile böyle yanıtladım. Oysa ben ne bir kibrit çakmıştım, yangın çıkarmak için; ne bir kurşun sıkmıştım savaş başlatmak için..! Neyse artık sustu çok şükür!
Yüreğinize sağlık
Saygılarımla
soğumayan yüreklerle insan insana
saygıya selâm verip sevgiyi öldürmeden..!
tebrikler
TÜM YORUMLAR (4)