Yangın Manileri Şiiri - Ozan Efe

Ankara’da kar yanar
ağacı yan nar yanar
yoku yok oluncaya
anadolu var yanar

ne işi var enginde
sırtımdaki denginde
kuyuyu boşalttırsan
aklı fikri zenginde

gülünü dereceğim
gölünü vereceğim
yakar beni boşuna
gönlünü yereceğim

yüreğinde yangına
selam söyle angına
nerde kaldı kokulu
yakardı elden kına

derdine sarsa seni
patlatırlar enseni
manilerden hazırla
doldurup git keseni

köyüne bile gitsen
kokulu taze sütsen
manili bahçe mısır
meşe közüne ütsen

karcı dağında pınar
buzlu suyunu sınar
niye yaktın yüreği
elalem kimi kınar

öncesinde haberi
gelir ulustan beri
sözüne cayana bak
beklemese geberi

keçi örende kalan
harman yerine alan
kura koymuş ateşi
kaynatıyorlar yalan

kimi yalaka tanık
kim bilir kaçı yanık
üstüne sıçratmayan
çamurlar da uyanık

gül olur da açmaz mı
akan çayla kaçmaz mı
yürekten yanık oğlan
damlacık su saçmaz mı

ağladı mı göl olur
sağladı mı çöl olur
yanmaya görün hele
dağladı mı kül olur

söyle nedir diyetim
yanık değil niyetim
tatlı dilin olmasa
bu garip kalır yetim

çimenliğine çimde
yangını var içimde
buna yararı yoktur
belki gelen seçimde

delim taş attı gitti
sanki yanarı bitti
ne geldiyse başına
canına mı tak etti

akşamınla dumanı
yanışında yamanı
tez gelirdi manidar
yakınmazdı gümani

yangında sorunu yok
aç kalsa da karnı tok
arka teker gibidir
ön tekerindedir ok

ozan efem yanınca
suyu içsem kanınca
hoş sedası da yeter
ister nasıl sanınca

110112çiğdem