Yangın gençliğim Şiiri - Emin Bekiroğlu

Alevlendi gençliğim, gecenin soğugunda
Sessiz dumanlar yükseldi ruhumdan
Yandım, gölgesi olmayan kızıl ateşte
Külüme bir damla su olmadı gençliğim

Ellerim tutuştu, kızgın zincirlerden
Kollarım koparıldı, soğuk bedenden
Yangınların, alev cemberinden
Kurtaramadı beni gençligim

Ne soğukmuş, ne alev, sevdamı yakan
Gözlerinmiş, ruhumun kalbini dağlayan
Bağırsam da tutuşan yaralarımdan
Aşk yangınından kurtarmadı beni gençligim

Gözlerinin resmi çizilmiş, göz perdelerime
Ömrün sarılmıs, alevlerle bedenime
Bas üstümden savrulurken dumanlar
Tipiden kurtaramadı beni gençliğim

Saçlarının kıvılcımları alevlenirken gözlerimde
Yangınlardan, ırmaklar dolasır bedenimde
Bir ölüm, küllerimden sevgine
Ölümlerden kurtaramadı beni gençliğim

Ne soğukmuş, ne alev, sevdamı yakan
Gözlerinmiş, ruhumun kalbini dağlayan
Bağırsam da tutuşan yaralarımdan
Aşk yangınından kurtarmadı beni gençligim

Ne duadır arta kalan ruhumda
Dindiremez, bu acıları yangınlarda
Söndürmedi alevleri, bir avuç suda
Yürek yangınımdan kurtaramadı beni gençliğim

Emin Bekiroğlu