Yansın, bütün âlem, bütün ukbâ oda yansın;
Hattâ seni sevmez görünen yâr, o da yansın!
Yansın bütün âlem, ki cehennem tutuşup da,
Cennet bile kıpkırmızı bir renge boyansın!
Şâirliğin aşkıyla tutuşsun da felekler,
Göklerde melekler bile dîvânını ansın!
Hattâ -ateşin şevkine kurbân olayım ki-
Cânan da bu bayram günü zulmetten uyansın!
Ammâ o gülün gül yüzü yansın mı demişsin?
Kalbin o külün seyrine mümkün mü dayansın!
Ömrün diken olmakla geçer bir gül içinde,
Varsın o gül-endâm seni yaşken kuru sansın!
Yaktın bütün âlemleri aşkından Edîbî;
Vallâhi de billâhi de sen akla ziyansın!
mef'ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün
Recep YıldızKayıt Tarihi : 15.10.2006 21:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)