yaprakları sarardı ömrümün
yangın dumanları arasında saçların
gözleri aralarım bazen
bazen bir kitabın sayfalarını
kırılmış kanatlarımı
bırakarak savaş meydanlarında
kırlara vuruyorum
çocuksu arayışlarımı gözyaşlarımı
özümde duyumsayıp özgürlüğün bedelini
tanımadığım seslerdeki renkleri
kuşanıp bir kız çocuğunun saçında
çaresiz asıyorum boynumu çarmıha
ölüme yüz çevirmiş bir dünyada
kan gözyaşı ve çığlıklarla
bir bir çiçekleri soldu ömrümün
savaş senaryoları arasında
yenik düşmüş insan cesetleriyle
zaferi kutluyor bezden bayraklar
bense utanarak insanlığımdan
dönüp geçmişe kilitleniyorum
uzay çağında
kimyasal silahların gölgesimde
(Davut Ekinci'nin anısına)
(11.04.2003)
Kayıt Tarihi : 11.4.2003 22:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!