Yangın Destanı Şiiri - Deniz Ercani

Gün 29 Temmuz yıl yirmi bir
Bugün bizdeki perişan hâl oldu
Bilmem böylesi ahvale ne denir
Boğazlar tıkandı diller lal oldu

Yangınlar çıktı yurdun dört yanında
Anadolu, Ege, Akdeniz sahilinde
Vatandaşın bahçesinde evinde
Yeşillik kalmadı etraf çöl oldu

Adana, Antalya, Kütahya, Muğla
Çekil köşeye gönül durma ağla
Ateş boy ölçüşmez ovayla dağla
Kayalar bile eridi mil oldu

Ormanlar kül oldu hayvanlar telef
Yeşiller gitti topraklar kaldı kof
Bunun üstüne söylenmez gayrı laf
Elim yetişmez, çalışan dil oldu

Müdahaleye uçak yok dediler
Rusya'dan yardımı alak dediler
Suçlu bulundu kaçak yok dediler
Sonradan duyduk o da hayal oldu

Kim niye yakmış daha belli değil
Bu kemlikler selamet hâli değil
Kurumuş dikenli boş çalı değil
Güzelim ormanlar yandı kül oldu

İnternette gördük her yer ateşti
Ormanları geçti de şehri aştı
Haberi izledik ciğer tutuştu
Sanma yanan bir tek odun dal oldu

Mahsus yaktılarsa içleri yana
Dilerim zarar gelmez hiçbir cana
Yurdunun hüzünü işler Ercan'a
Derdinden ağladı tam da del'oldu