Yangın Şiiri - Cihat Şahin

Dünya ehl-i gafa düşmüş
Nara girmiş, nur sanıyor
Kor ateşte, beyni pişmiş
Teni boyar, ruh yanıyor

Beyin laçka, akıl hasta
Eller oynar vicdan yasta
Haramları yapmış pasta
Diller zevkte kalp yanıyor

Bir üçgene, girmiş halklar
Dillerinde sırf üç halt var
Bu üçüne tapar zatlar
Ah zilleti, din sanıyor

Aşı eşi ve de işi
Mahkûm üçe, erkek dişi
Tüm hayali ve de düşü
Tek gerçeği bu sanıyor

Mana vermez gelenlere
Kafa yormaz ölenlere
Hayran olur gülenlere
Mutluluğu bu sanıyor

Yazın plaj, kışın kayak
İşler tıkır keyif kıyak
Hızla kabre giderayak
Bu gidişi tur sanıyor

Lüks yaşamda, huzur arar
Terlemeden huzur arar
Filimler de Hızır arar
İblisleri, pir sanıyor

Son modeldir arabası
Dairenin onda hası
“Himmet” diye soyar nası
Her ışığı nur sanıyor

Melunluğu reklâm eder
Hainleri mürşit eder
Has dostları, papaz peder
Onlar nar ı nur sanıyor

Çok bidati eder takdim
Süsler, püsler derki “hak din”
Böyle eder inşikak din
Deccalları yar sanıyor

Hakka katar hurafeyi
Dolar dile, hulefayı
Kimin için acep say’i
Tüm zararı kar sanıyor

Yangın girmiş, yurda dostum
Dikkat çekmek ona kastım
Sanma dostu, astım kestim
O dostluğu, bar sanıyor

Çıktı dinde bütün fırka
Yetmişleri geçti fırka
Belki çıktı o yüz kırka
Kimi daha var sanıyor

Kuran belli sünnet belli
Kıstas onlar bil temelli
Çıkar biri, kelli felli
Sünnet farzı ar sanıyor

Hesap yapar sayı ile
Gurur duyar bayi ile
Sürur duyar neyi ile
Arzı baki, dar sanıyor

Hüküm sarih, hakim belli
Dertler malum, hekim belli
Biri verir, hüküm elli
Müçtehitlik var sanıyor

Daldık yine, yerli derde
Malum dertler, çoktur serde
Çok dolaşma, ara yerde
Yangın müthiş, yurt yanıyor

Varis olan, yamuk eder
Elmas diye, cama gider
Hakkı güya, böyle yed’er
Kimi gaspı, hak sanıyor

Kitap okur, yormaz onu
Muğlâk ona birçok konu
Bir bilene sormaz bunu
Toptancılar aldanıyor

Kimi bilmez, nedir Kevser?
O havuzu bilmez ekser
Tek gayesi, olmak hep ser
Reisliği kar sanıyor

Sure bilir, sırf ihlâsı
Gurur kibir, hep mahlası
Elde eder, tam iflası
Eyvah narda nur arıyor

Vuslat ırak, yolcu aciz
Süluk, müskül, salik naçiz
Demek cennet degil ucuz
yangın ruhta kim görüyor

Ögretmeni sarkar kıza
Sanki bakar o bir muza
Hırsız gözü dikti ırza
Mektep okul tüm yanıyor

Ümit boldur, ummak gerek
Ümit ile dolmak gerek
Azalsa da, o giderek
Hak kerimdir o görüyor

Malum hakka elbet her şey
Gizli değil, ona bir şey
Olmaz arzda hikmetsiz şey
Tanzim eden, o oluyor