Yangın... Şiiri - Çiğdem Altınöz

Tutuşmuş yüreciğim, yanarım, alevliyim
Ben de bilmem kendimi nicedir bu haldeyim
Yorgun ve umutsuzum belki de biraz buruk
Yangın var derinlerde, susuzluk içindeyim

Yok çözümü bilirim bu yangını kesmenin
Yok hiçbir çıkış yolu derinlerdeki şeyin
Bilsem de, bilmesem de ateşleyen sebebi
Geçemem ki önüne rüzgar gibi esmenin

Almış başını gider yüreğimde deli tay
Sen orada köşende istediğin günü say
İçimde yanan ateş dağlara yükseliyor
Günler yıl oldu bana, saatlerse sanki ay.

Yok çaresi bilirim böylesine yanmanın
Yoktur bir çıkış yolu ateşlerde kalmanın
Yeter ki esme öyle, deli rüzgarım olma
Bir bilsen ne büyüktür içimdeki anlamın.

Bakışın tutuşturur, bin kıvılcımdan beter
Yüreğimde ateşli nice rüzgarlar eser
Suskunluğun kahreder, bitirir inan beni.
Elimi tuttuğun an, yangının yakar geçer

Bir bilsen, ah bir bilsen biraz anlasan beni
Anlamaya çalışsan, yüklendiğim dertleri
Hele sevsen bir parça, sende yansan ben gibi
Verecek nem kaldıysa, al götür, bitir beni

Sev yeter ki sev biraz, hasret buna yüreğim.
Suyum ol, nefesim ol, hasret sana bedenim.
Şu deli yangınıma rüzgârınla yürüme
Yanacak kadar yandım, esirinim kölenim.