Yangın Şiiri - Ayşe Uçar

sulusepken gözleri hasretin
bıraksam kendimi yolları kuşatacak yağmur
acıyla karışıp yanmak benimkisi tenin kokusuna
uykusu bölük saatlerin ücra köşesinde
körpe yüreğim tek ayak nöbetinde
geceyi zırıl zırıl ağlatmak benimkisi
düş bahçelerinde

seslendim
sana kuş cıvıltılarıyla duymadı hiç kalbin
görmedi gözlerin dalların melül melül eğilişini
yaprakların senden kederle
sürgün edilişini
.............

baktım o l m a d ı yâr
her gece kapına geldim kapı duvardı
dili çekingen şiirlerle seslendim sana
dikenli sarmaşıklara akıttım kanımı oluk oluk
tırmandım pencerene
bakmadın

keşke
parmaklarım rüzgârına tutunabilseydi
üzerime yığılan dağlar bir bir savrulacaktı uzağa
içine düştüğüm kuyulardan kurtulacaktı aşkın alazı
göğe sarılan bulutlar gibi sarılacaktım o mâhur boynuna
rüzgâra doğru açılacaktı ğöğsümün yelkenleri
boy boy açacaktı yediverenler
gökkuşağında
............

o l m a d ı yâr
su yolunu bulmadı
göz yatağında - uyuyan güzel- günler
durgunluğun mateminde boğuluyorum
bir nefeslik can bir nefeslik aşk üflesen
keşke damla damla çoğalsan avuçlarımda
kana kana içsem seni
.........

vuslatın yangın yollarında
gecenin közleşen külleri yapışsın tenime
bırak kömürleşen kalbimin isinde kalsın adın
silinmesin

söyle deli deli esmesin sakın rüzgârın
eserse ufalanır hayalin gözlerimde
su incinir bastığın toprak
darılır yâr

18122023
01:29