Yangın Şiiri - Dağlar Özügüç

İçinden mi kaynıyor bu inanılmaz yangın
Yoksa gözlerindeki kordan mı fışkırdı alevler
Sen baktıkça yandı yürekler körpe laleler
Kavruldu gönüller yere düştü pervaneler
Sen istedin bu gönül sayfası dara düştü
Ay secde etti bu gece nur yüzüne
Dolunay çekindi olmadı yerlerde süründü
Kurşuni geceler gizemli sihirine kavuştu
Aktı oluk gibi çeşmeler cennet pınarına dönüştü

Halis niyetlerimi büyülü bakışınla kül etme
Aktı gitti körpe umutlar gönül dağına
Geceden yağan ürkek yağmurlarla
Gel beni sensizliğe mahkum etme
Satma duygularını eşkiya pazarına
Kader istedi diye gözler buluştu
İçimdeki son umutları rüzgara salma
Gönül hanem nurlu kandil ışığını yeni görmüştü
Bakışlarınla büyüyen hayaller huzurla buluştu

Gülüşünle içimde yanmaya hazır ateş
Yuvasından fırladı sanki birden tutuştu
Bu uğurda ne eziyet edersen et razıyım
Yeter ki beni sevginden mahrum etme
Sonra sen emri verdin ben de sevdim
Söylenecek söz kalmadı bu sevda üstüne
Sadık aşığın olduk bizi perişan etme
Vur artık sihirli elini gönül mülkü düzelsin
Bizi aleme boş yere rüsvay etme